Εσώτατος απολογισμός…

Η απουσία είναι μια τρύπα απ’ όπου διέφυγε

το νόημα του παρόντος.

Να ζεις την παρουσία σου λοιπόν, να ζεις

με καθηλωτικό ένστικτο και

πρωραία αισθήματα, να ζεις

εμμένοντας στις τονισμένες σπουδές σου-

Και, όταν δεν θα υπάρχεις, των λόγων σου η βαρύτητα

ας είναι μια μονάδα μέτρησης των ηχηρών

σκιρτημάτων

όπως εσύ καθηλωμένος τα έζησες, προτού

η αξίνα σκάψει γύρω σου κι ανακαλύψει μούμιες

ταριχευμένες μες σε ψεύδος φθονερό -

να ζεις για ν’ αποκτάει χρώμα η ευθυμία· και

να γεύεσαι ετούτο το ολόχυμο

φρούτο

που άφησε το καλοκαίρι στην παλάμη σου

μέσα-

σαν μέγιστο, αήττητο μυστικό..