Η μέρα η σωστή..

Κάθε μέρα είναι η μέρα η σωστή, η μέρα

που σημαδεύει τον χρόνο μας.

Ραγισμένη,

σαν ένα καύκαλο χελώνας,

φολιδωτή

σαν νεφελώδης ουρανός,

σκιρτά

μέσα στην ατμοσφαιρική μυθολογία

των σκιρτημάτων- αφήνει

μια οσμή από ρόδου ανάγνωσμα,- μετά

που οι αγωνίες μας βαθαίνουν, και

ένα πιπέρι γεύσης κάθεται στον ουρανίσκο της σκέψης να σμίξει

το κέρδος του Τίποτα

με την απώλεια..

Κάθε μέρα είναι η μέρα η σωστή, η μέρα

που μεγεθύνεται

και ελαττώνεται,

σαν θρυαλλίδα

που πυροδοτεί την Ουτοπία..

Διαιρεμένη σε φανταστικά τεταρτημόρια χρωμάτων,

μεσημεριανή ίριδα, νερένια

υπόσχεση

ότι ο κόσμος θα συνεχίσει

τις μανιακές λωλαμάρες του, μεταξένια

κι ακάνθινη, στρογγυλή

και τετράγωνη: αναγωγή

στο ολοκάθαρο σύμπαν

μιας ποιητικής πανδαισίας…