Ενστερνίζομαι την ποίηση του εγωισμού σου-

Ξεθωριάζουν τα σχήματα, η νύχτα παρασέρνει τα άστρα στην λήθη, άτονα φεγγάρια περνούν ξώφαλτσα στον ουρανό, το φιλί που σου κλέβω είναι μυσταγωγία

Ενστερνίζομαι την ποίηση του εγωισμού σου- μ’ ό,τι κι αν σημαίνει αυτό- ποτίζομαι τον γλυκασμό του βραδιού- γιατί πρέπει να μεταφράσω το πάθος μου; Ο καημός μου ντουμανιάζει κι απόψε το δωμάτιο, επιστρέφω απ’ όπου δεν ήμουν- παράξενο τελικά: είμαι πλάνητας που του ανήκει δικαιωματικά η υδρόγειος-

Στροφές που κάνει η ψυχή μου μες το έρεβος!

Μεταγλωττισμένος έρωτας και να μην χάνει το πάθος του- σε ονειρεύομαι απόψε που μου λείπεις

Ενώ είσαι κοντά μου περισσότερο απ’ όσο ήσουν ποτέ-

Δούλα μου, δούλος σου κι ακόμη παραπέρα..