Αμαρισύας Αρτέμιδος

Αμαρισύας Αρτέμιδος το γλαφυρό στόμα
Όταν αυγάζει κι είναι όλα τα σημαίνοντα
πίσω από τις πικροδάφνες-
Περνούν τα αυτοκίνητα γυαλιστερά σαν τα δελφίνια
Που κολυμπούν στο πλάτος του πελάγου· το απόγευμα
Η βροχή μαντρώνει φοβισμένους νοικοκύρηδες πίσω από τις τζαμαρίες
Και ντεραπάρει τις αναμνήσεις μας στον πέρα δρόμο του μυαλού. Μην

λείψεις θεά, μην σκαρφιστείς κανένα θάνατο
ή
ζωή που κυνηγά το ψέμα της αθανασίας· άσε μας
να μείνουμε σαν παραπλανημένοι και διαβάζοντας το σκοτεινό βιβλίο των ωρών
ερωτευμένοι με εκείνο που επιβιώνει
στον χρόνο μέσα των αρχέγονων ιεροτήτων..