Να χαρακτηρίζεις το φεγγάρι από το σχήμα του, να φέρει
το απόγευμα δυνατές συγκινήσεις, να μιλά η βροχή,
Τα ιαματικά στιχάκια της να μένουν όπως οι φουσκάλες στα
πλακάκια,
Να μην ντρέπεται καθόλου ο Ιούνιος,
Φύλλα των δέντρων να σαλεύουνε αργά
μπροστά στα μάτια σου,
Να έχει ο καιρός γυρίσματα,
να σ’ αγαπούν οι φίλοι,-
Πιες τον καφέ σου στο μπαλκόνι, σκέψου πόσο φως ξοδεύτηκε
για να σου αρέσει η πλάση,
Μαέστροι πάσχισαν για να σε θέλγει η μουσική- και τα αόρατα
Πήρανε σημασία κοντά σου,
Γιατί εννόησες φτωχά που είναι τα χρώματα
όταν είναι να περιγράψουν την χαρά..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
άγουρη δόξα ενός πολέμου που οι μέρες δεν είδαν ποτέ.. ΣΠ
Μπορεί να το περπάτησα από το Λακωνία σου....
Στρατή μου,
μα είναι από τις πλέον πετυχημένες εκφράσεις σου...
είπα, σε πόσα να αναφερθώ;
το φως που "ξοδεύτηκε" έστειλε ανταύγειες ως εδώ και
είμαι πράγματι τυχερή,
αδελφέ-Φίλε μου.
Υιώτα
"αστοριανή",
ΝΥ
Σας αγαπάω εκεί κάτω γιατί ξέρω ότι η καρδιά σας παραμένει αθώα και αγνή. Αδερφή μου που στολίζεις με τις λέξεις σου το ποιητικό σύμπαν. Μας ενώνει η βαθιά προσήλωση στην ελληνική γλώσσα και η αγάπη για αυτήν την πατρίδα που βάλλεται από παντού.
Τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου