Διαύγεια πρωινή. Τιτιβίσματα σπίνων και λαγαρό τραγούδι
καρδερίνας.
Ακούσια παραδίνομαι στον μετεωρισμό.
Στα αυτιά μου βουίζουν αναρίθμητες μέλισσες.
Μα, δεν είμαι λουλούδι.. Απορώ…
Περιστοιχίζομαι από λυρικές ηλιαχτίδες.
Με θωπεύει ατίθασος άνεμος.
Στην καρδιά μου φερέφωνο ο αντίλαλος των θαυμάτων.
Βρήκα το άσεμνο γαρίφαλο που είχα σημαδέψει την σελίδα.
Ήταν εκεί, με περίμενε.
Και όσα διάβασα
έγιναν κοφτερά σκαλοπάτια.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου