Όταν όλα ξεθώριασαν
Μια πέτρινη αρετή στυλώθηκε πάνω στον χρόνο-
Την κοιτούσαμε διψασμένοι·
Αυτή μας κινούσε να υπάρχουμε ή ήταν η ανθρωπιά μας που ακόμη
τολμούσε ποιήματα;
Η Ελένη ζάρωσε κοντά στο αγαπημένο σκυλάκι της και άκουγε
την αναπάντεχη απαγγελία-
Ο αέρας ήξερε απ’ έξω όλους τους στίχους του μοναχικού που ψάχνει
μες σε άγνωστες γεωγραφίες.
Ζέστα και θαμπή συννεφιά.
Διαβάζω.
Την μέρα που υποθάλπει μελαγχολίες διαβάζω…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου