Ανήκεις σε ποιόν θάνατο και δεν είναι οι σκέψεις σου προσπελάσιμες;

Ένα πρόσωπο που είναι πολλά πρόσωπα που είναι

ναυάγιο προσώπων πολλαπλασιασμένο

επί τον μελαγχολικό εαυτό του, μια αξία

που αποταμιεύεται μες την οδύνη

των ημερών· συνάντηση θάρρος με χάος, συνάντηση

Πεποίθησης με την Αλήθεια- μπορεί

να ζήσει ένας άνθρωπος ταριχεύοντας Ιδέες, ή

να στραφεί εμπόδιος ο ίδιος στον νωθρό εαυτό του; Κυνήγα

Την Απόφαση απ’ όπου την εγκατέλειψαν τα φθαρτά όνειρά σου-

κυνήγα

να μοιάσεις του ανέμου που έχει φωνή

όμως την σπαταλά να δέρνει κυκλοθυμικά αφηνιασμένα λουλούδια

που ζουν μες την αγρύπνια του καλοκαιριού κι αντέχουν

την κάψα

τον έρωτα

και το ποιητικό, που άντεξε στις μέρες μας,

εφαλτήριο..

Ανήκεις σε ποιόν θάνατο και δεν είναι οι σκέψεις σου προσπελάσιμες;