Αττική

Αττική, τελάλη της υγρασίας της νύχτας-

Απόβροχο ναυαγισμένο θεμέλιο,

Κυρτώσου μες την παλάμη μου, βακχικό σύμφωνο χιλιοειπωμένο

Ψελλίζουν την καθαρή γραμμή των βουνών σου οι ήρωες στίχοι-

Διττά σου αποδίδονται εύσημα από το βάθος της τραγωδίας μας-

Ξέρει ο Αισχύλος-

Κρυώνουν οι λάβες της πεμπτουσίας σου, φυλλοροώ

Νομίζοντας μες τις σελίδες σου θα κατορθώσω κάτι-

Φιλολογία περιπάτου- να η φώτιση!

Μπορεί στον Κεραμεικό, μπορεί στα σοκάκια της Πλάκας-

Αφέσου στις φωταψίες, η συνείδηση είναι πάντα γενναία,

Μίλα μου, μίλα μου, το αθηναϊκό πάθος σου θα καρικώσει τα ξεφτισμένα υφάσματα της φαντασίας…