Με επιμονή με αφαιρώ από τα γεγονότα αλλά η ζωή με επαναπροσθέτει
πεισματικά.
εδώ η μικρή σπίθα του απαρεμφάτου, εδώ ο λαϊκός καημός
η πατρίδα στα δύσκολα.
εδώ η ξεφτισμένη ελπίδα, εδώ που εκμαυλίζονται οι άρχοντες
εδώ οι απάτριδες ρουφιάνοι που προδίδουν
τον λαό. κλαίνε οι μέρες
που έχω, τα παιδιά αντιμέτωπα με ζωή φυλακή.
ποιός στέρησε το μέλλον από των παιδιών την αθωότητα;
κι η ποίηση πώς έγινε μια σάλπιγγα που δεν κατάφερε να ρίξει κάτω
τα ορθωμένα τείχη;
της αρχαίας προσήλωσής μου ο ειρμός
νεύματα κάνει
παρακολουθώ την ιδεατή φρυκτωρία.
ας ενωθούν οι καρδιές των σύμμαχων
οραματιστών να ξαναδώσουν προμηθεΐκή φωτιά
στον γίγαντα λαό που τον δικάσανε
να ζει μες το αγιάζι..
1 σχόλιο:
Τα λόγια τούτα,
Ανταπόκριση σε όσους αποχωρούν από την οδό ονείρων, σε όσους ακόμα πονούν για την αποσάθρωση της κοινωνίας, μα και σε όσους ακόμα ελπίζουν σε μια ξεφτισμένη ελπίδα.
Χαιρετώ σε Στρατή.!
Δημοσίευση σχολίου