φερέφωνο του ήλιου λυρικό

Λαχανιασμένη των πνευμόνων αναπνοή·

ώρα έτρεξα μες το κρύο λιβάδι·

φερέφωνο του ήλιου λυρικό

μες τον χειμώνα διορθώνει την πλεύση σου.

Όλα ακίνητα ίσως:
σαν να ουρλιάξανε όλη την νύχτα και το πρωί

ανυποψίαστα παιδιά κρατούν στα χεράκια τους

σημαιούλες χαρωπές σαν η πρώτη μέρα της άνοιξης.

Γλυκαίνει την σκέψη η ζάχαρη, ο ουρανίσκος ευχαριστιέται,

η μέρα περπατά αγέρωχη και κορυφαία

όπως σε ένα χορικό η κάθε λέξη είναι παντοδύναμη.

Τότε, αντάλλαξε τα ευτελή που έχεις με ένα δάκρυ που επάνω

στα μάγουλα στέκεται όπως τρίγωνο ανακουφιστικό κι αρχαϊκά σε κάνει
να μορφάζεις. Εσύ κοντά στην θάλασσα..

ναυαγός και καραβοκύρης- εσύ

κοντά στον ουρανό

εξαπολύοντας
μικρές επαναστάσεις κάτω από την μύτη
των φρουρών της ουτοπίας..