Μείνε κοντά μου και ας δοκιμάσουμε τα αντικλείδια της σιωπής

Τυχερά δέντρα και άνεμος βουλητικός

Τα Αροάνια ξίφη κόβουν το όλον

Τι μένει ολοκληρωμένο τελικά;

Να μας πεις εσύ ποιητή που ρεκάζεις

Τρέμοντας πα’ στης γλώσσας τα ψηφία κι όλα κάποτε
σου διαφεύγουν…

                              Οι αγκύλες της νύχτας που έρχεται άνοιξαν
και γεμίζει κάρβουνο η ρημαγμένη ατμομηχανή της·

Ο τόπος σκυθρωπάζει και τα πέρα χωριά δεν χωρούν μες τον χάρτη·

Η Αχαΐα πλένεται στα ύδατα της Στυγός- α τύχη!

Μείνε κοντά μου και ας δοκιμάσουμε τα αντικλείδια της σιωπής
που τα φιλιά μας χάρισαν.

Το ένοχο και το αθώο πλησιάζουν..