Ωραία και μέγιστη η πλάνη μου!

Το κρύο έχει ζωστεί γεμιστήρες

και απειλεί καταστάσεις.

Ο ευκάλυπτος που αγαπάω τρέμει

μες τον βοριά.

Η μουριά του καλοκαιριού έχει χαμένη ταυτότητα.
Πολλαπλασιάζονται οι ανημποριές.

Κάτι πέρλες της βροχής ακουμπούν την λάμψη τους πάνω στα φύλλα

πληρώνοντας με ομορφιά τα άφρονα δευτερόλεπτα.

Διακλαδίζονται μες τον ενεστώτα οι προσευχές μου.

Μια ήπια κατηφόρα φέρνει τα όνειρα ως το λιβάδι της εντύπωσης.

Ωραία και μέγιστη η πλάνη μου!

Και σαν να έχω ανάγκη όλα τα θαύματά της.

Στον καιρό και στο καλό προστίθενται όλα:

Άθροισμα γαλανό που μου κρυφογελάει πίσω απ’ τον συννεφιασμένο ουρανό.