Ακροβατώ στο απόλυτο

Φωτεινά αγαπώ, η λύπη των ημερών με πεισμώνει, θέλω και άλλες κι άλλες αθωότητες.

Περίεργα που αφήνομαι στο πλάνεμα του φεγγαριού και μέσα

στων σελίδων την θαλπωρή.

Τα νύχια μου μεγαλώνουν, γρατζουνούν την ιδεατή σου υπόσταση, ο καιρός των αποφάσεων είναι πάντα κοντά.

Ακροβατώ στο απόλυτο, φυλάττω τα λίγα μου και τα νιώθω ακριβά, μαργαριταρένια φωνήεντα προσάπτουν αίγλη στον ποιητικό οίστρο.

Το σπίτι μου βουλιάζει μες την νύχτα, οι ορτανσίες αυθαιρετούν και αλλάζουν τον κώδικα

της ζωής
της σιωπής.