Βόλος 7.12.2013

Ο γραφικός μου χαρακτήρας επαναστατεί·

το λάμδα πολεμά το έψιλον και γίνεται

ένας παράξενος εμφύλιος πριν έρθει μια λέξη
και υποτάξει τα πάντα στην περιώνυμη ταξιαρχίας της.

Αυτά συμβαίνουν το βράδυ· το πρωί

τα πουλιά ερωτεύονται το πρόσωπο της μέρας και

καταλήγει το καθετί που πράττουν να είναι μουσική

του ανέφελου ουρανού.

Μπορείς να περπατάς σιγά ανάμεσα από τις φιστικιές, στο πάρκο
και να ακούς πως η συμφωνική ορχήστρα τους δίνει

νόημα στο ευρύ περιβάλλον.

Τότε στέκομαι ακίνητος μπροστά στην λίμνη με τις πάπιες και ψάχνω
αποπού πυροδοτεί ο αέρας την μνήμη και είναι τόσο διαπεραστικός που
κυνηγά ένα σμήνος έντομα που θέλουν,
με τον ήλιο που ξεπροβάλει, να παίξουν..

                                                       Βόλος 7.12.2013