Πιο βαριά, μες τον αέρα και που
ξημερώνει τώρα,
η βροχή
η βροχή
χτυπά ρυθμικά στα πλακάκια.
Η ώρα μυρίζει συγχώρεση.
Παλλακίδες οι στάλες χαϊδεύουν
τα ακούραστα δέντρα
τα ακούραστα δέντρα
που διεγερμένα θάλλουν
μες την στιγμή
και μέσα στην αιωνιότητα.
μες την στιγμή
και μέσα στην αιωνιότητα.
Το βιβλίο στα χέρια μου βάρυνε.
Το πορτατίφ γλυκαίνει
την ατμόσφαιρα και το σκοτάδι.
την ατμόσφαιρα και το σκοτάδι.
Με μια κουβέρτα στα πόδια μου, εκεί
στον καναπέ, οι στίχοι μου χαρίζουν
το μέλι τους.
στον καναπέ, οι στίχοι μου χαρίζουν
το μέλι τους.
Υλικές συμπόνιες καθαγιάζουν της
ύλης το ανεπίδοτο φαρμάκι.
Ακούω προσεκτικά: ούτε η αυγή
ούτε η μέρα θα με αναγκάσουνε σε κάτι να παραδοθώ.
ούτε η μέρα θα με αναγκάσουνε σε κάτι να παραδοθώ.
Ακόμα και στο σκηνικό ενός θανάτου
θα ήθελα αιφνιδιαστικά να πρωτοτυπήσω..
θα ήθελα αιφνιδιαστικά να πρωτοτυπήσω..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Amar la poesía es ver más allá de las letras, el sentir del creador, es tomar cada palabra y dejarla volar en nuestros pensamientos... Tus letras son palomas mensajeras de un alma que realmente ama lo que hace.
Un abrazo y feliz 2014 amigo.
Paty Carvajal
Muy bonito decir señora: es el amor más allá de las palabras de esmo. Donde corazones se comunican mediante la eliminación de las fronteras y nacionalidades. Mis besos y muchos deseos para el año 2014 que desean encontrar aún más feliz.
Δημοσίευση σχολίου