Σκηνικό ενός ανεξακρίβωτου συμβάντος..

Αόρατα πουλιά κι αόρατα λόγια

Κι αόρατες μουσικές καθώς η μέρα χαράζει

Και είναι επιφανής ο πόνος και η πόλη πιο σκληρή.

Τα παιδιά ακόμη κοιμούνται, οι μανάδες τους

Πιστεύουν στην αγάπη τους και στον Θεό-

Και η ζωή προχωρεί αδιαφορώντας για τις ιδιωτικές ιστορίες.

Ένα φεγγάρι κρέμεται ανάσκελα στον ουρανό

Και, όταν ξημερώνει, κάτι καρακάξες

Σαν old fashion παπούτσια καλολουστραρισμένα τσιμπολογούν 

ένα ψοφίμι πάνω στο οδόστρωμα-

Του Σαρλώ μακρινές κοντινές εποχές.

Οι καταγραφές των συμβάντων πάντα υπολείπονται της αλήθειας-

Ο θάνατος κάπου κρύβεται και πάντα είναι απρόσμενα κοντά

Το κρύο που έβαλε μας περονιάζει
μας κουκουλώνει ψυχολογικά.

Απ’ τα ποιήματα κρατώ την ικμάδα και διυλίζω το νόημα
να μείνει ένα βαθύ πηγάδι όπου ύδωρ δροσερό με ξεδιψά κι αφήνω

Το μυαλό μου αμέριμνο να περιφέρεται
μες τους ωραίους κήπους

της φαντασίας μου και των ονείρων..