Απώτερος ουρανός και θλίψη που αγαπά την σκόνη μου.
Μελαγχολία κυρτή, σαν μιας φλογέρας ο σκοπός.
Σκληρή έγινε η ζωή, αληθινό φραγκόσυκο.
Στις φλέβες μου η πίεση αγαπά
την δίεση των οξύτατων φθόγγων.
Η ζάχαρη είναι κι αυτή πικρή.
Περνώ από το ένα θέμα στο
άλλο.
Είναι η ιστορία επιστήμη που
θα κρύψει κι απ’ τον εαυτό της την αλήθεια, αν χρειαστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου