Στην κόψη ενός ξυραφιού,..
Η κάθε σταγόνα της βροχής
διαλαλεί από τον ουρανό αποδημίες.
Υγρασία παράξενη. Εγκαθιδρυμένη θλίψη
και θάνατος.
Ξενυχτώ καταγράφοντας τόκους ελπίδων.
Ανάμεσα στις γιορτές που αφήνουν
το καλαντάρι ανέστιο.
το καλαντάρι ανέστιο.
Του Δεκεμβρίου μελαγχολία ελληνική.
Ό,τι σκέφτομαι είναι κύμα
ενός γιαλού που απλώνεται μες την καρδιά μου και που φτάνει
στην δική σου καρδιά.
στην δική σου καρδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου