...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Δεκεμβρίου 2013

Ζούμε σε σκοτεινές σπηλιές και μοιάζουμε, όπως να βγήκαμε από την αγριότητα, αγρίμια..


Ενώπιον της ιστορίας η σκιά που γεννά
σκιές θλιμμένες του εαυτού τους
Κι ένας πόλος,
σαν ο θετικός, κρατημένος
Ανάμεσα στους κορμούς των δέντρων που γρατζούνισε
η μέρα και η φθορά.
Εκεί η ξακουστή λογοτεχνία δεν χωράει ούτε
Το μεγαλεπήβολο άρμα οποιασδήποτε πένας στοχεύει
ψηλά,
κατά την τάξη των βραβείων και των τιμημένων.
Εδώ ο κόσμος είναι πιο μικρός και πικραμένος
Του λείπουν τα αγαθά- ο ρημαδοπολιτισμός του
απέτυχε
Γύμνωσε τα επιχειρήματά σου και πες τα με λόγια
Κοφτερά-η κοινωνία των λίγων υπονομεύει
της μάζας τον άνθρωπο.
Κόντρα στο δολερό και ανεβαίνει ή κατεβαίνει ο υδράργυρος
Υγρασία παρατείνει τα βάσανα
Πάμε για τα Χριστούγεννα μα δεν ανάβουνε ορθόδοξα οι πυρσοί του κόσμου
Ζούμε σε σκοτεινές σπηλιές και μοιάζουμε, όπως να βγήκαμε από την αγριότητα, αγρίμια..




2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...η Ιστορία στο μεγαλείο της! Επαναλαμβάνεται
κι εμείς, αιθεροβατούμε...

"ο κόσμος καίγεται και ... οι ηγήτορες
χτενίζονται...!!!"

Σε φιλώ,
πάντα με την αγάπη,
Υιώτα, ΝΥ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Κάποτε πρέπει να οργιστούμε Υιώτα ..
κι ο εξοστρακισμός χρειάζεται..
φιλιά!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου