Αυτό που χρειάζεται κάτι
φορές είναι μια βαθιά σιωπή.
Σαν θάλασσα ή σαν μια
μελετηρή γη που φυλάει
όλους τους σπόρους
μέσα της,
στοργικά
ως να καρπίσουν.
Να μείνεις άφωνος μπροστά στο
μικρό θαύμα ενός λουλουδιού και να καταλάβεις
που υπάρχει και σε καθοδηγεί, το ποίημα.
που υπάρχει και σε καθοδηγεί, το ποίημα.
Γέμισαν τόσες σελίδες με
φλύαρες απολήξεις του μηδενός-
Τώρα πρέπει να βρούμε μια
φιλοσοφία ταιριαστή με την έσω ομορφιά μας.
Κι ας την διατρανώσουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου