Ανοίγεις την πόρτα του νου μου και μπαίνεις
Πλανόδια σαν σκέψη που δεν έχει ιθαγένεια
Ιερογλυφική τιτάνια και στενογραφημένη…
Με τα πλουμίδια σου και προπάντων εκείνο το πολύχρωμο όνειρό σου
Που φτάνει ως τα κουρασμένα βράδια μου..
Θεότητα που πια εκλείπει
Σώμα φωτεινό για να ο έρωτας μπει
Χρησμέ του αίματος, κώδικα της αθανασίας..
Λέω την παρουσία σου όταν μόνη σου είσαι
Όλα που θα μπορούσα μ' αισιοδοξία να σκεφτώ. Έρχεσαι
Από μέρη σιωπής
Για να με μάθεις να ωραία μιλάω.
Ρυάκι νικηφόρο των χρόνων μου!
Τώρα που με σκουριάζει πια η ζωή
Ξέρω πιο καλά μυστικά να φυλάω..
10.7.2011
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Τις πόρτες τις ανοίγουν οι κλειδοκράτορες. :)
Wicca
έλα ρε τί είπες τώρα;
...άλλο ένα θαυμάσιο, από τα πολλά σου!
Να είσαι καλά, Φίλε μου!
Φιλιά,
Υιώτα
Αστοριανή, ΝΥ
Δημοσίευση σχολίου