Είναι που με πονά η πατρίδα

Τέτοια απουσία μέσα στην παρουσία! Κι ο σκηνοθέτης

Που παίζει με τις ζωές εγκαταλείποντας

Τις ατάκες στην Τύχη..

Πού οδηγεί τελικά το μονόπρακτο; Θλιμμένοι

Ηθοποιοί δεν ποιούν πλέον ήθος αλλά μια ανηφόρα τραβάνε

Που πάει κατά το πουθενά.

Μου είπες, είσαι λίγο λυπημένος τελευταία..

Πώς να στο εξηγώ; Είναι που με πονά η πατρίδα,

Είναι που νιώθω το ιοβόλο σκοτάδι της

Τις συσσωρεύσεις των αχρείων που δοκιμάζουν επάνω της

Τρομερά δηλητήρια·

Είναι που νιώθω ότι αν δεν γίνει κάτι, θα χαθεί-

Σαν ένα άστρο που έλαμψε και τώρα χάνεται από τον ουρανό

Στα βάραθρα του Χρόνου και της λησμονιάς..