...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

3 Δεκεμβρίου 2013

ΥΠΝΟΣ



                                                  
Ακούω αυτό το βράδυ από μακριά:   κυμαινόμενη νύχτα
φεγγάρι μ’ έναν σάλαγο από τα όνειρα της τριξαλίδας.
μία σοφία ύπνου μέσα στα μεσάνυχτα·    
η σίγουρη κληματαριά,                              
κάτω της
                ένα κλειστό κρεβάτι:  
βάρκα του ονειροπαρμού μου:

Βλέπω μία την ψυχή μου..
περπατεί μες τα άδεια δωμάτια
του αιώνα-
βρίζοντας τόσο μυαλό μπαγιάτικο
μες τα κρανία των ανθρώπων.
Γύρευα την δικαιοσύνη-πόλεμος
γύρευα την αγάπη- η κακία!

Ο εαυτός μου ένας  θε μου!
πως να τα βγάλει πέρα με ένα μηδέν
που τείνει στ’ άπειρο;
Δέχεται τόσους αριθμούς να ζευγαρώσει που στο τέλος
βγαίνει μπαστάρδικο αποτέλεσμα από μνήμες που απώλεσαν
την πιο δική μου ευτυχία.
 Όταν οι ώρες μου θελήσανε αρίθμηση…


                                                                          Αυλίδα 10/8/82

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου