Όρθιος μπροστά σ’ έναν ναό που χτίστηκε με δάκρυα και με γαρίφαλα-

Γιατί με κατοικούν εκλάμψεις και ουτοπίες που εγώ μετουσίωσα-

Γιατί του αίματος η άψη αποτέλεσε μια λυρική φωτιά που με κατάπιε-

Όρθιος μπροστά σ’ έναν  ναό που χτίστηκε με δάκρυα και με γαρίφαλα-

Και άρχισε και δεν τελειώνει ο χειμώνας.

Προγραμματίζω κάθε συλλαβή που θ’ ακουστεί μέσα στην ερημιά μου-

Οι αγάπες που μπορεί ένας άνθρωπος είναι οι πιο ωραίες του σκηνοθεσίες-

Χτυπώ τα πλήκτρα και εγγράφεται η νύχτα πά’ στον αφαλό του ουρανού που απόψε

απόνα σύμπαν μακρινό αποσκίρτησε και αποκόπη᾿…