Τον καταλαβαίνεις τον χαμερπή και λίγα να λέει-
Έχει το ένοχο ύφος μιας ύαινας-
Κλονίζεται και η ματιά του μαρτυρά ποταπότητα-
Δεν θα βρεθεί ποτέ σε έναν ελεύθερο ουρανό.
Παράγει η εποχή τιποτένιους-τα παλικάρια
Δαγκώνουν το πείσμα τους και προχωράνε
Τοκίζοντας το αθώο που πρεσβεύουν με τα μυστικά πολύτιμα
δώρα
Που καρπώνεται κάτι φορές η συνείδηση..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου