...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

28 Δεκεμβρίου 2012

Κάτι που να κινητοποιεί τις αισθήσεις μου





Κάτι που να κινητοποιεί τις αισθήσεις μου σαν όπως
Μικρές σχεδόν συμμετρικές φωνούλες των πουλιών ακουμπούν
Πάνω στο Αόρατο και το ξεκλειδώνουν.

Παρασκευή στο πρυτανείο του ήλιου.

Ασκεπής κάτω από τον τρούλο του γαλάζιου.

Δείχνω την κορυφή του βουνού και μαρτυρώ την ουσία της μέρας
Που ενορχηστρώνει ορδές από πεσμένα φύλλα του ευκάλυπτου.

Τήλε μου έρχεται η φωνή τήλε κοιτάζω.

Ο άγουρος χρόνος αποκαθιστά τον γερασμένο Δεκέμβριο
Όπως ο καλπασμός της φαντασίας υποκαθιστά την λογική που εφθάρη’..



2 σχόλια:

Μαρια Τζιατζιου είπε...

Κάπου εδώ, ανάμεσα στο άγουρο του καινούριου, του άγνωστου και στο θερμό, προσφιλές -μιας και γνώριμο- παλιό, να σου ευχηθώ Στρατή.
Ευχή μου, να ελπίζεις πάντα στις προσευχές!!

Καλή χρονιά!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Καλή Χρονιά Μαρία!
Ας ελπίζουμε μιας κι είναι υγιεινό..
Δεν ελπίζω στις προσευχές να με ρωτήσεις για την αλήθεια, -απλά θέλω να ανθίσταμαι έστω κι αν δημιουργώντας φανταστικούς για μένα πολεμιστές..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου