Αμετάθετη νύχτα

Μόνο το απροσποίητο  φεγγάρι  κρέμεται

νέο πάν’ απ’ τις καμινάδες,  μέσα στην βαριά νύχτα

με αποδοχή του κρίματος ενός Άβελ, ενός Κάιν

κρεμασμένους  μέσα σ’ αυτό το λυχνάρι που απλουστεύει

τον μεταμεσονύχτιο συλλογισμό.

Εδώ δεν είναι κανένας.

Και τελικά είναι πρόβλημα να υπάρξεις -

η ζωή έχει τόσες τρικλοποδιές

αναποδογυρίζει το αίνιγμα και βρίσκεσαι  μόνος

ένας κουτσός που συναγωνίζεται δρομείς-

τα συλλογίζομαι όλα μες την αμετάθετη νύχτα

ζαλισμένος ακόμη από τον ήχο των ανθρώπων

σε έναν κρυωνιάρικο  μήνα και φαντάρος,

οι λίγοι φίλοι άφραγκοι και κουρασμένοι.

Εδώ δεν είναι κανένας .

Μόνο ένα βουρκωμένο σπίτι που κλωτσάει

Τους  φιλοξενούμενους,

η μουσική παίζει

μπερδεύονται τα χρώματα της νότας και

κρυφά η μελωδία σε εξουσιάζει -

απρόσμενα σχεδόν το κρησφύγετο 

γεμίζει αποτσίγαρα και καπνούς..

"καλά λοιπόν κυρά φασαρία σε κατέχω

καλά ερωτεύομαι μαζί σου

τα πίνουμε

είσαι η γυναίκα μου της βραδιάς

όπως τελειώνοντας

ένα ποίημα σου εμπιστεύομαι την στενοχώρια".

25.2.1983

Ηράκλειο