Για την κορυφή μιας Ιδέας…

Από τας Ιδέας άρξασθαι.. Και νυν

δες την κρυφή αρμονία του όλου

που σκηνοθετεί μονολόγους με τον καιρό

που περνά.

Εισβάλω στην ζωή με ρήματα

που εγκυμονούν κινδύνους

″ Αγαπώ″ η ″ Θα σε καρτερώ″-

Η πόλη σφράγισε

τα θησαυροφυλάκιά της-

Η φιλία μας είναι μόνη και μένει

εκεί που επιμένουν οι πολλοί να μην καταλαβαίνουν

από ονομαστικές ουτοπίες.

Με την φιλοδοξία μου πάω- δεν είναι κακό.

Δεν πέθανα για καμία θρησκεία.

Πιστεύω σύνολα που δεν χωρούν

σε μια αγκύλη ανελεύθερου μυαλού

και συλλαβίζω πάντοτε ένα ρημάδι χάος.

Ας μείνει το παιχνίδι αυτό

των λέξεων και το λουλουδένιο το αίσθημα

που σε κοιτώ και με κοιτάς και ζούμε

σε γήινο ορθοδόξου αποδοχής

καταχωρημένο Παράδεισο..