Οι
σιωπές είναι μία μανία που πιάνει τις παρουσίες
να
μας πουν για την ενδεχόμενη απουσία τους.
Κρούουν
τον κώδωνα της επιφύλαξης, ποτέ
γυναίκες
ολοκληρωμένες δεν γίνονται- μένουν
παιδούλες
που
δεν θα τις αγγίξει και ποτέ κανείς- και κάποτε
αυνανίζονται
ηδονικά, όπως τις κάνει
να
ερεθιστούν ο εαυτός τους.
Οι
σιωπές
δηλητηριάζουν
τον αέρα με τοξική βαρυθυμία, κάνουν
ένα
βλέμμα να μοιάζει πιο σκοτεινό που μέσα του
η
ψυχή αποκαλύπτει την μελαγχολική παρουσία της.
Και
δυσκολεύουν ολοένα τον έτσι κι αλλιώς δύσκολο βίο..
Αλλά
δεν βρίσκονται ποτέ να νικούν γιατί με τόσο μέσα τους
σύννεφο
από
κλαμένα μάτια και στενάχωρης καρδιάς μια χαραμάδα
κάποτε
εισβάλλει επίμονο και νικητήριο
λίγο
ελπίδας φως..
2 σχόλια:
....Οι σιωπές
δηλητηριάζουν τον αέρα...
Αν και η αρχή μου είναι να μη σχολιάζω τον ποιητή σ αυτά που λέει..
Όμως υπάρχουν και σιωπές που τις γεννά ο ίδιος ο αέρας ανήμπορος να καταλάβει
πόσα τοξικά και δηλητήρια σκορπά..
Έτσι οι παρουσίες γίνονται απουσίες μήπως σωθούν..
Την Καλημέρα μου
ελίτσα
για άλλα δηλητήρια μιλάω βεβαίως βεβαίως.. αλλά ναι, μην σχολιάζεις τον ποιητή γιατί οι ποιητές είναι κάτι άγριοι άνθρωποι που δεν σηκώνουν πολλά πολλά..
Την καλημέρα κι από εμένα!
Δημοσίευση σχολίου