Υπονοώ ακοίμητα συμπεράσματα που βρίθουν ιδεών αναγέννησης.

Το κοντινό φως του απογεύματος ερεθίζει τις σκιές σαν ένα μαχαίρι που τροχίζεται πάνω στο μάγουλο του ήλιου.

Οι λίθοι της ερημιάς τραμπαλίζουν την σκληρότητα του τοπίου.

Σμυρίγδι ακουμπά το ατσάλι και σμυρίγδι ο νους μου χάνεται

Σε σκέψεις και μαγείες άλλων θησαυρών.

Νιώθω την υποταγή της ατμόσφαιρας στον εγωισμό του αέρα.

Επικίνδυνα έντομα ασχολούνται με την γεωμετρία της επιδερμίδας μας.

Αφήνονται να εννοηθούν συντέλειες του κόσμου ή ένας κόσμος πνευμάτων, μυστικός, σαν

Να αναβιώνουν οι ιερουργίες των μυημένων κάτω απ’ το βουνό της Σαμοθράκης.

Σκέφτομαι μια μεταρρύθμιση δημοκρατική όσο ο πληθυντικός της Αθωότητας και συνταγματική όσο μια κηλίδα αίμα.

Έχω αγωνία για την γραφή.

Υπονοώ ακοίμητα συμπεράσματα που βρίθουν ιδεών αναγέννησης.

Στην καρδιά μου η Ελλάδα.

Η αναπνοή μου είναι μια αποφασιστική νίκη εναντίον της όποιας καταστροφής.

Αφελής θα υπήρξα

Που πιστεύει δυνατά και έντονα σε έναν τίμιο θάνατο.

Περπατώ απαλά μες την τύχη του αέρα και ανεβαίνω

Αργά στην κλίμακα των ουρανών.