Θεσσαλονίκη πρωραία, κόρη πανέμορφη.

Σκοτεινή θάλασσα, λιμανάκι μου βιβλικό.

Περαία η ώρα νύχτας δώδεκα, κρύο και της ψυχής.

Φυσάει κρυερός αέρας και η σπονδή στου σκοταδιού

στον βωμό είναι μακρινά άδηλα άστρα.

Θεσσαλονίκη πρωραία, κόρη πανέμορφη.

Οι καρντάσηδες δίνουνε σχήμα στην φιλία και

Φορούν τον έρωτά τους στα μάτια.

Οι όμορφες με αγγίζουν στην καρδιά.

Το ανάποδο της ζωής γυρίζει στο ίσιο του και η κούρασή μου

Σφραγίζει την νύχτα σαν ένα κουτί που η μητέρα μου

Έκρυψε τον πεσμένο αφαλό μου 
και με συγκλόνισε χρόνια μετά..

                                                 Περαία, Θεσσαλονίκη 15.12.2012