Είναι κι η ματαιοδοξία εξάρτημα προσωπικότητας

Ακολουθώ τα επιρρήματα και οι γωνίες τους 
είναι μια λάμα κοφτερή που δείχνει 
τον χρόνο.

Φευγαλέα όλα λιγόστεψαν- τώρα λιγόστεψαν,

Δραματικά.

Οι επικοινωνίες φθίνουνε, χτυπούν αλλιώς τα τηλέφωνα,

Καλουπωμένοι μες την μοναξιά τους οι άνθρωποι. Τι έψαχνα

Να βρω ανάμεσά τους κι ας εκείνοι έβαφαν 
την καρδιά τους με μαύρο;

Το μολύβι μου εξέχει απ’ όλα 
τα όρη που σχημάτισε ο Θεός.

Σαν να μιλάει μια υπεροψία.

Είναι κι η ματαιοδοξία εξάρτημα προσωπικότητας- το αναγνωρίζω.

Τώρα που σκούριασαν οι επιδιώξεις μου το αναγνωρίζω.

Αλλά άσε τον άλλον να σου δείξει 
τον καλό εαυτό του- άσε

Την συνείδηση να φανεί ωραία ως είναι

Κι ας είναι γύρω σου μια πλάνη η ζωή.

Πιστεύω στον άνθρωπο. Δεν έχασε

Την τολμηρή λεβεντιά του. Δες τον

Όταν ερωτεύεται κι ολόκληρος λάμπει! Αυτό

Που είναι το ζητούμενο επετεύχθη.

Αγώνα δίνει η Καλοσύνη για να δικαιώσει 
την Καλή Στιγμή της μακρινής Δημιουργίας.