Χορογραφώ- πάνω απ’ το χάος που έζησα χορογραφώ..

Νόμισμα που ξεπερνάει την Τύχη, πουλιά μες τον άνεμο

Πολλαπλασιάζουν την αξία του ουρανού και με τις φτερούγες τους

Ζωγραφίζουν μια κτήση μαγευτική 
που κρατάει αιώνια

Μες τον μύθο που στέκει.

Ανακαλύπτω το φως σαν ένα αγώγιμο σκέλος της ευεπίφορης άνοιξης.

Χορογραφώ- πάνω απ’ το χάος που έζησα χορογραφώ..

Τελάλης της λαμπερής μοναξιάς μου.

Με μαθαίνω από την νύχτα που αγγελοκρούει τον γέροντα που αποκοιμήθη’ 
και δαιμονίζει κι άλλο τις πυκνές νυχτερίδες 
που τρέμουν μες της φωνής τους την σιωπή.

Συννεφένια οπτασία μου, όραμα ευαγγελικό-

Σαν ξημερώσει σε χάνω αλλά πόσα με δασκάλεψες εσύ

Λόγια που είπα;

Έτσι που τίποτα να μην μου ανήκει- μόνο μία ξεφτισμένη

Νότα από την μουσική της ιστορίας του χαμού 
των πάντων μες του χρόνου την γαστέρα..