Μείνε ήσυχα στην μνήμη μου
Μείνε παγιδευμένη στον χρόνο
που πέρασε
Οι ώρες που ζω δεν σ’ ακούνε
Μιλάς με μια στεντόρεια φωνή
Που κι όμως δεν υπάρχει.
Τις άλλες μέρες δένεις κόμπο
τον ουρανό
Κρατάς ανθοδέσμες που μαδάνε
Και μου τάζεις κι άλλο κι
άλλο φιλί.
Αλλά είσαι μακρινή σαν θύελλα
επιθυμία.
Τα χέρια μου δεν μπορούν να
σ’ αγγίξουν
Μόνο με την σκέψη σε φτάνω
εκεί
Που η σάρκα σου διψά για
λικεράκι του έρωτα
και φλόγες ηδονής..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου