Πληγή ο κόσμος

Γυαλίζουν υαλοπίνακες και τ’ αλουμίνια

Στις προσόψεις των κτιρίων γεννούν αντανακλάσεις

Από αγώγιμο φως.

Κλειδωμένες ζωές και ξεκλείδωτη κοινωνία.

Οι άνθρωποι ζουν του θανάτου τον πρόλογο

Γιατί να αισιοδοξώ αφού  μια σφήγκα μνήμη με κεντά;

Μόνο ερωτηματικά συλλέγω και διαολίζω τις σιωπές μου.

Λέξεις αραδιασμένες στο χαρτί από το μέρος που εκβάλει ο ήλιος μες την θάλασσα.

Κάποτε θα μπορούσες να τα δεις όλα περσότερο ρομαντικά

Τώρα ένα αεράκι ναυαγεί μες τις παρόδους και σε πιάνει ο ίλιγγος

Απ’ τις στροφές που πάει για να σε απάγει ως την μοναξιά σου τ’ αυτοκίνητο.

Πρωτεύουσα διατεταγμένη σε αφόρητη υπηρεσία.

Πληγή ο κόσμος και η νύχτα που σε σκλαβώνει

Κι αυτή πληγή..