Είναι οι ώρες των αόρατων πολέμων

Είναι οι ώρες των αόρατων πολέμων είναι οι ώρες των ταμείων που μάχονται

Για ένα κράτος αραχνιασμένο-

Θα σάπισε η εποχή, ο αιώνας δυναμιτίστηκε

Η φωνή του λαού έκανε κόμπους

Στρογγυλό έγινε το μένος

Οι κοσμοθεωρίες ξεράσανε ιδιοτέλεια

Τα σκλαβώνει όλα ο άνθρωπος με την μιαρή συνταγή του

Νικάει ο άμετρος εγωισμός-

Απ’ όποια πλευρά κι αν κοιτάξω

το φως είναι γωνιώδες κι επίπονο- ταπεινέ στίχε

πώς να χορτάσω την ανάγκη γι’ αλήθεια;

Στο καλεντάρι των ευτυχιών τα μολύβια γράφουν γιρλάντες

Νοσηρών προβλημάτων

Με τόση θλίψη περιρρέουσα οι τάξεις αντιπαλεύουνε κάτω από τον ανοικτίρμονα ήλιο

Οι απότακτοι είναι οι πλέον νομοταγείς

Υγεία είναι η αντίδραση- α μύθε

Που θες Προμηθέα φωτιά

Να σιαχτείς εκ νέου-

Προσμένουμε ένα ταγό που να αναθερμαίνει την ελπίδα

Οι ελληνικές ρίζες οραματίζονται δέντρο κι εγώ

Ζητώ μια φρόνηση δυνητική

Που την σπουδάζω στην αγρύπνια μου

που όλα τα υπεραπλουστεύει..