Κάτι που να κινητοποιεί τις αισθήσεις
μου σαν όπως
Μικρές σχεδόν συμμετρικές
φωνούλες των πουλιών ακουμπούν
Πάνω στο Αόρατο και το ξεκλειδώνουν.
Παρασκευή στο πρυτανείο του ήλιου.
Ασκεπής κάτω από τον τρούλο
του γαλάζιου.
Δείχνω την κορυφή του βουνού
και μαρτυρώ την ουσία της μέρας
Που ενορχηστρώνει ορδές από
πεσμένα φύλλα του ευκάλυπτου.
Τήλε μου έρχεται η φωνή τήλε
κοιτάζω.
Ο άγουρος χρόνος αποκαθιστά
τον γερασμένο Δεκέμβριο
Όπως ο καλπασμός της φαντασίας
υποκαθιστά την λογική που εφθάρη’..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Κάπου εδώ, ανάμεσα στο άγουρο του καινούριου, του άγνωστου και στο θερμό, προσφιλές -μιας και γνώριμο- παλιό, να σου ευχηθώ Στρατή.
Ευχή μου, να ελπίζεις πάντα στις προσευχές!!
Καλή χρονιά!
Καλή Χρονιά Μαρία!
Ας ελπίζουμε μιας κι είναι υγιεινό..
Δεν ελπίζω στις προσευχές να με ρωτήσεις για την αλήθεια, -απλά θέλω να ανθίσταμαι έστω κι αν δημιουργώντας φανταστικούς για μένα πολεμιστές..
Δημοσίευση σχολίου