Απολογίας κώνειο…

Νέα χρονιά,
ίδιοι άνθρωποι·

οριζόντια άκεφοι
και

κάθετα λυπημένοι,

στέκονται

με απορίες βασανιστικές

εδώ

που και ο χρόνος χλευάζει

την φτώχεια μας και κινεί

τα νήματα ενός ακήρυχτου πολέμου.

Αστείες γκριμάτσες ενός προσώπου που δεν είναι

του προσώπου μας ο μορφασμός,

Αυτοκίνητες καταθλίψεις και λύπες

που βιάζονται να κυριέψουν τον κόσμο·

Ευάλωτες ψυχολογίες, θόρυβος

από ανασφάλειες σωρηδόν

Φώτα γιορτής, καλωσορίσματα,

στολισμένες οικίες,

Πρωτοχρονιάτικο ψύχος και μία

χιονισμένη διάθεση

που τρύπησε κι όπως μπαλόνι τον αέρα της αδειάζει..

Καλά,

μας αδικείς κι εσύ κριτή που σου αρέσουνε οι άλλες που επισκέφτηκες πατρίδες-

καλά, σου φαίνονται εκεί που είσαι όλα ιδανικά-

εδώ φοβούνται οι πάντες κι είναι ποδοπατημένοι έτσι που οι άλλοι δεν το ξέρουνε,

εδώ ξεριζωθήκανε οι άνθρωποι πολλάκις και πολλάκις ανασυνταχτήκαν από τον εφιάλτη τους βασανισμένοι-

διαλέγω μια παιδεία που αν την αφήσουν να μιλήσει

"θα 'χουμε πρώιμους καρπούς εφέτος"..