Στον φίλο μου Χριστόφορο Παπαχαραλάμπους.
Από ένστικτο αφυπνισμένος,
κουλουριασμένος σαν ελατήριο
μες την παλάμη του σκοταδιού
το κοίλο φεγγάρι είδα
που έπαιζε
πάνω στις καλαμιές
φλογέρες κι άλλα όμορφα πάθη·
Α νέφη θεόσταλτα, κυνικά που ασχημονείτε-
κρύψτε με μες τα φτερά σας- κουμαντάρω
μια αθωότητα που διατρανώνει
άνθη ηθικά που μοσχοβολούν
μες τον αφρόντιστο κήπο..
Ας προσέξουν οι βοσκοί του ουρανού τούτη την λύπη μου
που ντύνεται μελαγχολική αστεριών σκόνη και στέλνουν το μήνυμα
που ακολουθεί την δική σου καρδιά
που απόψε μου λείπει..
κουλουριασμένος σαν ελατήριο
μες την παλάμη του σκοταδιού
το κοίλο φεγγάρι είδα
που έπαιζε
πάνω στις καλαμιές
φλογέρες κι άλλα όμορφα πάθη·
Α νέφη θεόσταλτα, κυνικά που ασχημονείτε-
κρύψτε με μες τα φτερά σας- κουμαντάρω
μια αθωότητα που διατρανώνει
άνθη ηθικά που μοσχοβολούν
μες τον αφρόντιστο κήπο..
Ας προσέξουν οι βοσκοί του ουρανού τούτη την λύπη μου
που ντύνεται μελαγχολική αστεριών σκόνη και στέλνουν το μήνυμα
που ακολουθεί την δική σου καρδιά
που απόψε μου λείπει..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
...άγγελος εξ ουρανού!!!
Πανέμορφη εικόνα.
Κι η αφιέρωση;
μου θύμισες μια "φιλία" σύντομη, ωστόσο όμορφη...
Χαράλαμπε, χαιρετιμούς σε όλους σας, και στην Χαρά σου.
Κι εσύ, Φίλε της αδιάκοπης ροής, συγχαίρω
τις σκέψεις σου στο χαρτί...
Φιλιά,
Υιωτα
Υιώτα η Χαρά του Χριστόφορου δυστυχώς δεν υπάρχει πια.
Ας ευχηθούμε να αντέχει τον πόνο του.
Καλό βράδυ..
Δημοσίευση σχολίου