Μυστικό τρόπο έχουν τα πράγματα
τα αναγνώθουμε σαν φεύγουν οι μέρες
και με λαχτάρα προσεγγίζουμε το σκοτεινό τους κέλυφος
αραδαριά που πάνε να χαθούν
μες το αιώνιο κύμα
της λησμονιάς.
Βρίσκω πάντως την αφή παρακμασμένη. Γέρασαν
Και δεν μου ομιλούν όσο θα ήθελα τα Αοράτου. Νιώθω
Μια κούραση βαριά. Μπορεί
Οι δεξιότητές μου να αμβλύνθηκαν, ή
Να μπάζει από κάπου, ο δικός μου ουρανός.
Και γράφω ποιήματα ακολουθώντας τον καημό μου
Ορκίζομαι στις αθωότητες και ζω εκπληρώνοντας
Όρκους αγάπης και, συλλήβδην, αποσαφηνίσεις Αστραπής.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου