Κάλαμος 21.8.2015

Είναι το τυχερό μου σκηνικό: αέρας
να ερωτευτεί τον αέρα και μια ωραία θάλασσα
να αγκαλιάσει με έρωτα το κορμί μου, σήμερα
που του Αυγούστου ξεθύμανε η ζέστα και η πυκνή
ατμόσφαιρα άφησε τα διαφανή πουλιά της να αναρριχηθούν
ως τον ουρανό που ζαλίζεται
από των νεφών τις ταχύτητες.

Κολύμπησα
μένοντας ευχαριστημένος από το νερό, από την αισιοδοξία του, από
την αέναη καθαρότητα να του μιλείς και να σ' ακούει,
όπως ενός θεού τ' αυτί, ενώ, μετά,
φάγαμε με τους φίλους στο παλιό σπίτι
χρισμένο ανάμεσα στα πεύκα και τις πικροδάφνες, γελώντας
και επιμένοντας στην παιδικότητα που μας ανήκει
ακόμα κι αν βασανισμένα μεγαλώσαμε.

Έκλεισε σαν μια προσευχή και τούτη η Παρασκευή.
Έμεινε έφηβη ωστόσο, κι αν δεν ήταν.
Την κράτησα στιλπνή μες την ψυχή μου αφήνοντας το χρώμα της να ανήκει σε αυτόν τον χρόνο που με πολεμά
και ούτε του ξεφεύγω ούτε μου ξεφεύγει..