Θα κλείσω αυτήν την σελίδα

Θα κλείσω αυτήν την σελίδα σαν

μακροβούτι που δεν βγάζει πουθενά.

Όχι ότι είχα κατά νου και κάτι αναπάντεχο

να περιμένω. Έσβησα τα φωνήεντα

και προσηλώθηκα στην μουσική. Έσβησα

τις αγαπημένες μου αντιφάσεις.

Υπάρχει εδώ άπλετος τόπος

κι ο χρόνος είναι, πάνω απ’ όλα, επιεικής- μ’ αφήνει

να δρέπω την λαγαρότητα των στιγμών. Εξάλλου

εκείνο μόνο δεν ήθελα; Να ελπίζω

σε κάτι μακρινό κι απροσδιόριστο, σαν

όπως κλέβεις το κλειδί από τον δεσμοφύλακα κι ανοίγεις

το κελί να φύγεις - όμως τελευταία στιγμή

σκέφτεσαι ότι έξω πια κανένας δεν σε περιμένει και

κλείνεσαι πάλι πίσω από τα σίδερα, ασφαλισμένος

απ’ την κοινωνία όλη και κατανοώντας,

επιτέλους, σεαυτόν..