Φύεται ρόδο

Φύεται ρόδο

Γυμνό σαν η πρόκληση

Και οικουμενικό σαν η αγάπη

Φύεται η συμπάθεια των λουλουδιών

Και του αγρού, που γέμισε με παπαρούνες,
                                                                      η ευλογία.

Κρατά η γερόντισσα το αθώο πουλί και το ελευθερώνει

Στου ουρανού την παράγραφο

Η στάθμη του Καλού ψηλά ψηλά σηκώθηκε

Ακόνισε η νύχτα το μαχαίρι της και κόβει

Φέτες ψιλές του φεγγαριού και άστρων δύναμη και πασπαλίζει

Το ποίημα μου!