Πρωινό άνθος…

Κρέμεται ένα λουλούδι αμβρόσιο
Το ζεύω στο άρμα μιας νίκης
Αφηνιασμένο άρωμα της Ομορφιάς
Πρωινό κρατά την σημαία ψηλά, ο ήλιος θάρρητα έχει
Μπατάρει τις ψαρόβαρκες, κυκλώνει τον πλατύ ελαιώνα
Των πουλιών οι λαίλαπες κινούν για της χαράς τα λιβάδια
Εμμένουν σε πυρ παραδείσιο, εμμένουν
Σε μουσική αυθόρμητων καημών
Αχ αναστενάζει η γοργόνα κι αχ
Αναστενάζει ο κάβουρας
Ο έρωτας τρυπά τα αυτιά των μελισσών και να δεις ωδικά σκουλαρίκια!