Η γη σχηματίστηκε από τα μάτια σου, από
τις βλεφαρίδες σου που ρίχνουν γέφυρες
μέσα στην ερημιά του σύμπαντος, από την ίριδά σου
την γαλαζωπή που τρέμει σαν φτερούγισμα πουλιού μες
τον ορίζοντα των στοχασμών μου..
Είναι η επικοινωνία των στιγμών που κορυφώνονται γράφοντας
στο ύψος όλων των ερώτων.
Στα μάτια αυτά που το άκουσμα είναι πλοίο της όρασης και
ταξιδεύει στο πέλαγο μιας λυρικής ελπίδας.
Πώς αναγνώθω μέσα τους αυτό το κελάηδισμα διθύραμβο
της Αστραπής και πώς
πλοηγώ πόθους εύκρατους που κλέβουν νόημα από
την κιβωτό μιας άλλης Φωτεινής Διαθήκης!
Τα πάντα ομολογήθηκαν μες τα μάτια σου, τα πάντα
που ταξινομούνται στην Βίβλο μιας ηθικής που πλέει
προς της αιωνιότητας το βάθος και του Χρόνου
το ξανά δεδομένο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου