ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ.

Αποπού κατάγονται αυτές οι πασχαλιές σαν φρούτα
Του ώριμου αρώματος που πάνε
Γυμνά μέσα στον κάθε αέρα;

Σπαθίζουν με μοβ ρομφαίες, είναι
Παλάτια εντόμων.
Στην ηλιόλουστη άνοιξη είναι τα αγγελάκια της ανθοφορίας·
Ξεσπούν 
Τα ζωηρά τους κλάματα
Μέσα στον τυχερό Απρίλη!

Μεθυστικά μου χρώματα πόσες φορές δεν ζήλεψα να ήμουνα ζωγράφος
Γιατί με λέξεις δεν κατόρθωσα ποτέ μου δίκαια να σας πω!

Θεά ημέρα!
Που πνίγηκαν οι σκέψεις σου μέσα στα αφρισμένα κύματα-
Ήρθαν οι Αφροδίτες σου να με συναπαντήσουν
Ανάμεσα στο σιγανό ψιχάλισμα που οι λέξεις έγραφαν
Τις μελωδίες των ουρανών!

Έτσι περνώντας απ’ τα λεξιλόγια ίδια είναι 
Τα ποιήματα που αποκόμισα διαβάζοντας
Λουλούδια κι άστρα-

Και των φωτεινών μυστικών της ψυχής 
Του ανθρώπου το ανάγνωσμα!

10.5.2008