ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ.

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ.

Διαβάζω πάνω στα φτερά της πεταλούδας
γεωμετρίες συμμετρικές.

Ένα χρώμα έντονο που τρυπώνει πλάι στον άξονα
που χωρίζει αυτήν την ομορφιά στα δυο.
Ένα σώμα
λίγης, ελάχιστης πνοής που αγαπά μες τον αέρα να λικνίζεται
σχεδόν σαν άυλη ψυχή που τρέμει.

Δεν θέλει την φιλοσοφία το στοχαστικό νερό
που τρέχει ή ακίνητο απλώνει
καθρέφτη ζωντανό με τα καλάμια που ξιφομαχούνε.

Η πεταλούδα μας νικά κάθε προσπέραση
που γράφει το λιγνό αεράκι.

Κι έτσι κυνηγημένη απ’ τα πουλιά, όπως ψυχή
χάνεται ζαλισμένη μέσα στην επιφυλακτική
γύρω της μέρα!

18.5.2008