άγγιξα τα λουλούδια, σχεδόν τα ήπια..

Κοιτάζω όπως κοιτάζουνε οι αφελείς:
βαριεστημένα.
Μέσα μου οι καταγραφές είναι βασανιστήριο
οξύ. Πουθενά δεν υπάκουσα. Ακύρωσα
την ηθική που με διδάξανε. Μέσα μου
καταργήθηκε. Ήθελα η ζωή να είναι εισιτήριο
για την αθανασία.
Έτσι άγγιξα τα λουλούδια, σχεδόν τα ήπια·
το άρωμά τους
άναψε
πολύτροπο
μέσα μου. Σ' ένα κορμί
γυναίκας βρήκα να μην έχουνε ισχύ
τα ψέματα του εφήμερου.
Πίστεψα στην αγάπη.
Ξυπνούσα κάτι πρωινά τόσο νωρίς που οι άλλοι
δεν καταλάβαιναν ότι εγώ
τόσο είχα ο δόλιος απομακρυνθεί
απ' τα εγκόσμια
(κι ας δεν το ήθελα).
και σε βιβλία παλαιά που οι στίχοι τους εξείχαν
ως το άπειρο
χάθηκα, πήγα.
Να ταξιδέψω δεν χρειάστηκε γιατί ήταν η φαντασία μου
πηγή χρωμάτων.
Έτσι σε ένα βράδυ έκλεισα
όλη την σοφία
σε μια άδεια μποτίλια
και την απόλυσα στην θάλασσα:
να βρει το κύμα το αληθινό του περιεχόμενο..

25.01.2010