...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

27 Φεβρουαρίου 2010

Ένα σκοτάδι που πηγαινοέρχεται από βορά προς νότο

Ένα σκοτάδι που πηγαινοέρχεται από βορά προς νότο
κρατημένο από τα άμφια μιας ζαλισμένης νυχτερίδας·

ένα σκοτάδι πηχτό, σαν έρεβος που δεν εξιχνιάζεται,
αλλά μόνο του μένει
σαν κραυγαλέο ερωτηματικό επάνω στους κορμούς των δέντρων
που τρίζουν πια
αφήνοντας έναν καημό της γης να λέγεται σε διάρκεια..

Ένα βράδυ που είναι λίγο του λιγότερου η προσμονή και φαντασία να γίνει
ο μύθος του άλλου κόσμου μέχρι
αυτό το ξημέρωμα..

Στα ρολόγια χτυπήσαν πιο κρύες οι ώρες:

Κρικ κρικ- αφηνιασμένα δευτερόλεπτα-
οσμή αφήσαν από θειάφι ολόγυρα·
του πρωινού πια έρχεται η μεθυσμένη κουστωδία

και με το φως του ήλιου, σαν περισπωμένη εξουσία
να γίνει και να υπάρξει..

2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Ένα βράδυ που είναι λίγο του λιγότερου η προσμονή και φαντασία να γίνει
ο μύθος του άλλου κόσμου μέχρι
αυτό το ξημέρωμα..

Η προσμονή της κουστωδίας του πρωινού ,αξίζει ό,τι και να διαδραματίστηκε ,την όποια νύχτα ,είτε είναι εφιάλτες ,είτε επιθυμίες κρυφές να μας απογειώσει στο άπιαστο...
Ομορφη η διαδρομή που μου χάρισες..
ευχαριστώ
καλό βράδυ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Γειά σου Δέσποινα!
με τα πάντα καλά σου λόγια!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου